Aykut Akgül, birbirine yakın iki bina sanıyor ölüm ve yaşamı; izin istemeden taşınıyor birinden ötekine. Aykut Akgül kaşları çatık bir duygu. Kemiklerinin parçalanması pahasına sıkıyor hayatı. Sakınmıyor, yılmıyor, rahatsızlık veriyor, konfor bozuyor. Şiirini karada yürütüyor.