Elli yıllık bir karanlıkta kalma döneminin ardından 1990'larda Felipe Alfau gizli bir edebiyat hazinesi olarak Amerika'da yeniden keşfedildi. Kendi zamanının çok önünde edebi teknikler kullanarak Nabokov, Pynchon, Barthelme, Barth ve Sorrentino gibi Amerikan edebiyatının postmodern devlerinin öncüsü olduğu ilan edildi. "Alfau'nun yaratıcı 'jestler komedisi', her eğlence parkındaki aynalı labirentler gibi kafa karıştırıcı, delirtici ve fazlasıyla eğlenceli. Modern bir çok-satanın gerektirdiği her şeye sahip: cinayet, ensest, günahkâr rahipler, şehvetli rahibeler, birkaç intihar, çeşitli gizemler, yaşayan ölüler, pezevenkler ve fahişeler ve şairler, Çin'den Filipinler'e, Karayipler'den Avrupa'ya uzanan mekânlar." -Washington Post "Okuyucular Alfau'yu yalnızca Nabokov ve Calvino'yla değil, Garcia Marquez ve Borges'le de kıyaslıyor." -New Yorker- "Locos'un üzerinde bıraktığı etki daha ziyade aşk gibiydi. Bu kitabın cazibesine kapılmıştım ve onu asla unutamadım. Yine de şimdi yeniden okuduğumda, kitaba dair hatırladıklarımın biraz karmaşık olduğunu görüyorum; heyecanlı bir gençlik aşkının hatıraları gibi sanki. Alfau ya da kitabı açıkça benim kaderimdi; onunla sonradan Nabokov'un Solgun Ateş'inde ve birçok kez Italo Calvino'da karşılaştım. Ama Locos ilk aşkımdı ve yazarın da tek kitabıydı. Alfau'yla bir daha karşılaşmadım; İspanyollar adını bile bilmiyorlardı. Belki de Amerika'da yaşadığındandır; şayet gerçekten yaşadıysa tabii. Ama ülkesinde Locos'u benden başka okuyan biriyle tanışmadım. Şimdiyse kitap yeniden basılıyor. Yaklaşık elli yıl önce kurulmuş ve "Kaşifler" olarak bilinen bir Farrar ve Rinehart kulübü bir şekilde kitabı yeniden keşfetmiş" -Mary McCarthy-