Uyuşturucu kullanmak başlangıcı labirent, sonu çıkmaz olan bir sokağa girmeye benzer. Herkes kullanıyor yanılgısıyla girilen bu sokakta ilerleyen kişi, başlarda her şeyi normal, yapılası, yaşanası görür. Böylece labirentlerden oluşan bu sokaklarda yürüdükçe yürür, koştukça koşar, hatta uçtuğunu zanneder. “Evet, hayat buymuş, yaşam tam da buradaymış,” diye nidalar atar. Labirentin sonunu gördüğü anda maddeye bağımlı olan kişi durumu anlar ve “Burası çıkmaz sokak” der, ama bulunduğu yer bu söz için artık geç kaldığı noktadır. Yine de rotayı değiştirmek için son bir fırsatı vardır. Doğru rota, gerisin geri dönmektir. Ama gerisin geriye dönmek için rehberlere ihtiyaç duyar.