Ben melâmet hırkasını kendim geydim eğnime Âr-ü nâmus şişesini taşa çaldım kime ne Gâh çıkarım gökyüzüne seyrederim âlemi Gâh inerim yeryüzüne seyreder âlem beni Gâh giderim medreseye ders okurum Hak için Gâh giderim meyhaneye dem çekerim ışk için Sofular haram demişler ışkımın şarabına Ben doldurur ben içerim günah benim kime ne Sofular secde ederler mescidin mihrabına Benim ol dost eşiğidir secdegâhım kime ne Nesîmî’ye sordular kim yârin ile hoş musun? Hoş olam yâ olmayayım ol yâr benim kime ne 17. yüzyıl şairi olan Kul Nesîmî ve şiirleri; adının ve düşüncelerinin benzerliğinden olsa gerek, bugüne kadar hep 14. yüzyılda yaşayan bir başka şairle, Bağdatlı Seyyid Nesîmî ile karıştırılmıştır. Ona ait olan şiirler ilk kez bu kitapta bir araya getirilmiştir. Sorma be birader mezhebimizi Biz mezhep bilmeyiz, yolumuz vardır Çağırma meclis-i riyâya bizi Biz şerbet içmeyiz, dolumuz vardır.