Küçük bir sokak kedisi olan mırmır, bir gün sokaklarda karnı zil çalarak yiyecek aranırken kocaman bir evin bahçe duvarına tırmanmış. Bahçede, önünde et dolu mama kabı olan büyük bir köpek kulübesi görmüş. İçinden, o evin köpeği olsaydım ne kadar mutlu olurdum, diye geçirmiş. Etrafta pek kimse görünmediği için hemen her gün oradan yemek aşırmaya başlamış. Köpek olma isteği sürekli artıyormuş. Gün gelmiş öyle bir gerçekle karşılaşmış ki, başkasına özenmekten çok kendiyle barışık olmanın, kendi değerini bilmenin ne kadar önemli olduğunu anlamış.