“Bir varmış, bir yokmuş...” diye başlayan masallardan biriydi onunki de. Hani masalların birinde bir kuş varmış ya! Anka Kuşu... Çektiği acılar yüzünden yanıp kül olan. Sonra kendi küllerinden kendini yeniden yaratan. Gülbin o masalı ilk kez Gülenay öğretmeninden duymuştu. Ne zaman ailesini ya da kendisini bir çıkmazda, zorda duyumsasa, bu masalı anımsardı... Masalı anımsar, Anka’yı çağırır, onunla söyleşir, mutlu olurdu. Çünkü Anka onun en sevdiği arkadaşıydı.