Chomsky’nin Dil ve Zihin kitabında başlattığı tartışmayı sürdüren Kendini Yineleyen Zihin, bizi eşsiz bir şekilde insan yapan şeyin dil olduğu yönündeki yaygın düşünceye meydan okuyor. Michael Corballis bu ilgi uyandırıcı kitabında, bizi hayvanlar âleminden ayıran şeyin özyineleme kapasitemiz olduğunu öne sürüyor: diğer bir deyişle, düşüncelerimizi başka düşüncelere yerleştirme yeteneğimiz. “Düşünüyorum, öyleyse varım” özyinelemeli bir düşünce örneğidir; çünkü düşünen kişi kendisini düşüncesine dahil etmektedir. Özyineleme kendi zihnimizi ve başkalarının zihinlerini kavramamıza olanak sağlar. Aynı zamanda bize zihinsel “zaman yolculuğu” yapma gücünü verir; böylece geçmiş deneyimlerimizi ya da gelecek için hayal edilmiş olanları şimdiki zaman bilincimize yerleştirebiliriz. Corballis nörobilim, psikoloji, hayvan davranışları, antropoloji ve arkeoloji gibi alanlardan yararlanarak, bu özyinelemeli yapıların düşüncelerimizi paylaşmamıza, başkalarıyla planlar yapmamıza ve yaratıcı hayallerimizi daha iyi yansıtmak için çevremizi biçimlendirmemize olanak sağlayan dil ve konuşmanın oluşumuna nasıl yol açtığını gösteriyor. Corballis, özyinelemeli zihnin Pleistosen Dönemin sert koşullarında hayatta kalmamızda nasıl kritik bir rol oynadığını ve sosyal uyumu geliştirmek için nasıl evrildiğini ortaya koyuyor. İlk önce el-kol hareketleriyle, sonrasında Homo sapiens’in ortaya çıkışıyla sesli olarak, dilin özyinelemeli zihne uyum sağlayışının izlerini sürüyor.