“Moskova’yı, Leningrad’ı, Kırgızistan’ın başkenti Alma Ata’yı, hep o aşkla birlikte dolaştım, karşı koymaktan vazgeçtim, benimle birlikte otel odalarına, dağ başlarına, Sovyet kooperatiflerinin mükellef sofralarına, Nazım Hikmet’in cenazesini kaldırdıkları geniş avluya, Moskova’nın Arbat Sokağı’ndaki sanatçıların tuvallerine girmesine izin verdim. O uzun yolculuktan döndüğümde, ‘Hadi bana anlat,’ dedi. ‘Neler yaşadın?’ Galiba bu aşkın bu kadar uzun sürmesinin sırrı buydu, benim hiç durmadan hikayeler anlatmam. Şimdi onu hep bir sevişme sonrası dinginliğinde, benim hikayelerimi dinlerken anımsadığıma göre, öyle olmalı.”