Ağır, öfkeli adımların altında ezilen kar sesiyle göç başladı. Köylerinden, her şeylerinden yavaşça uzaklaşıyorlardı. Hiçbiri, dönüp geriye bakmak istemedi. Kurşun yüklü bir keder vardı havada, yüreklere saplanıyordu. Tam gözden kaybolacaklarken dönüp son bir kez bakmaktan alamadılar kendilerini. O an bedenler çatlayacak gibiydi acıdan. Yaşlar, gözlerde daha fazla tutunamadı. Asmin ise dönüp bakamadı. Gökyüzünün maviliğine bakarak döktü gözyaşlarını...