Önümden geçen bir tabutun ismini okuyorum: Nihada yazıyor... Tamam, yoruldun ama Nihat, diyorum, bak, senin ismin, hadi yeniden gir koridora, uzan üstüne, Nihada yazan tabuta diyor, yeniden koşuyorum koridora!..Nihada’nın tabutu geliyor, taşımakla kalmıyor, okşuyor, dokunuyorum...