Fotoğraf çekerken her karede yoğun bir duygu hisseder, güçlü bir hikâye görürüm. Kameramdan yansıttığım her karenin bende bıraktığı iz farklıdır. Kısacası her bir fotoğrafı önce kalbim, sonra gözüm görür. Bu kitapta yıllar içinde beni en çok heyecanlandıran ve içinde bana göre en iyi hikâyeleri barındıran fotoğraflarımı ve bunların bende oluşturduğu duygu ve düşünceleri aktarmak istedim. Kolunu bahçe kapımızın parmaklıklarından sarkıtmıştı. Sanki bana uzanmak istiyordu seslenirken. Beni bakkal yolunda sıkıştırıp ekmeğimin ucundan koparmadı. Bahçe kapımızın kolunu çevirip içeri girmedi. O parmaklıkların ardından bana seslendi sadece; “Hey, küçük kız! Bir parça ekmek verir misin”