Bir varmış bir yokmuş deriz ya hep, bu aktaracağımız masal da hem varmış, hem yokmuş. Zamanları da aşan zamanın birinde, Kafdağı’nın eteklerinde bir yerlerde yeşil yeşil ağaçların arasında, lalelerle sümbüllerle zambaklarla süslü bir bölgede mutlu mu mutlu, barışçı mı barışçı bir halk yaşarmış. İnsanları varlıklı olmasa da mutluymuş bu ülkenin. Sabahları kalkıp da komşusuna “günaydın” demeyeni yokmuş. Asık yüzlü bir tek kişiye bile rastlanmazmış burada. Çünkü o bir karışlık topraklarını birlikte işler, birlikte toplarlarmış ürünlerini. Herkes gücü oranında çalışır ve herkese ihtiyacı oranında pay verilirmiş elde ettiklerinden. Kimsenin gözü başkasının malında olmazmış. Bu nedenle de herkes huzurlu ve mutluymuş.