Değil mi ki düşlediğimiz cumhuriyet hiçbir yerde bulunamıyor, o zaman otium yani inziva bizim için bir zorunluluktur. Ne hiçbir şey yapmamak, ne de hâşâ hayattan vazgeçmek. Gönüllü bir istirahat sadece, düşünerek eyleyebileceğimiz bir iç sürgün. Seneca işsizliğe özendiriyor bizleri. “Bütün devletleri tek tek gözden geçirsem, bilge kişiye tahammül edebilecek veya bilge kişinin tahammül edebileceği bir tane bile bulamazdım.”