Seyyid Şerif Cürcani (ö. 816/1413), akli ve nakli ilimler sahasında kaleme aldığı pek çok eseriyle kelam, tasavvuf ve felsefe arasındaki katı duvarların yıkılarak daha geçişken bir anlayışın hakim olduğu klasik sonrası dönemin kuşkusuz en önemli isimlerinden biridir. Etkisi sebebiyle es-sened (otorite), üstazü’l-beşer (insanlığın hocası) ve “on birinci akıl” gibi sıfatlarla nitelenen Cürcani’nin şaheseri Şerhu’l-Mevakıf’ı okumak, anlamak ve üzerine haşiye yazmak, asırlar boyunca bir alimlik göstergesi olarak kabul edilmiştir.