Görmek bir toz zerresinde Andromeda’yı, duymak bir kelebeğin kanat çırpışında galaksilerin çarpışmalarını, hissetmek ışığın bir kadehe dökülür gibi dolduruşunu kâinatı; bir perdeyi açar gibi açmak zamanın ve mekânın yanılsamasını… Erhan, hayatında bir dönüm noktasındadır. Kendisini başarısız, umutsuz, yalnız bir insan olarak bulmuşken dağınık bir odada; işe gidip gelirken rutine kapılıp, sıkıcı kalabalığın silik parçasıyken birdenbire hayatında hiç beklemediği, öngöremediği bir değişim mi olmaktadır?