“İnsancıklar”, Dostoyevski’nin 24 yaşında istihkâm subaylığından istifa ettikten sonra yazdığı ilk romandır. Dostoyevski bu romanda, 1800’lerin St. Petersburg’undaki fakir memur sınıfının sefaletini acımasız bir realizmle tasvir eder ve bu insanların çaresizliklerini, umutsuzluklarını çok dokunaklı üslupla anlatır. “İnsancıklar”, sadece seçkin çevrelerin yaşadığı “sözde” hayatın gerçeklerini fakirlerin gözünden tüm topluma yansıtmıştır. Bu özelliğinden dolayı da o dönemdeki toplumsal roman örneklerinin ilklerindedir.