Dilimize yeni geren İntiation , (inisiyasyon) sözcüğüne Türkçede illâ bir karşılık bulmaya çalışırsak bun en yakın, tasavvuf sözcüğüyle karşılayabiliriz. İnsanlığın düşünce tarihi boyunca oluşan eski, kadim Geleneklerin (traditions) devamını sağlayan ezoterik, sırrî bilgiler, bu bilgileri öğreten geleneksel kurumlara girilmeden öğrenilemez. Bu bilgeleri almak için bu yola giren kimseye inisiye yani, isteyen anlamında, mürit adı verilir. Müritleri yetiştiren, onları işrat eden kimseye ise inisiyatör yani başlatan, irşat eden, mürşit adı verilir. Yerine göre bu; bir usta, bir üstat, bir şeyh, bir rehber, bir mürşit, bir efendidir. İnisiyeler, inisiyatörün gözetimi ve denetimi altında, tek tek, çeşitli sınavlardan geçerler; sonunda belli hâlleri yaşayarak, belli manevî makamlara erişirler. İşte, inisiyelerin yaşadığı hâllerin, gerçekleştirdiği hakikatlerin hepsine inisiyasyon denir. Düzenli bir geleneksel teşkilata bağlanma, inisiyasyonun sadece gerekli şartı olmayıp aynı zamanda, kelimenin tam anlamıyla inisiyasyonu oluşturan şeydir. Bütün geleneksel şekilleri, onların ilkesinin birliği içinde ele alan kişi, zaten temelde, kelimenin en kesin anlamıyla, bireşimsel bir görüşe sahip olur. Böyle biri, bütün geleneksel şekillerin içinde aynı şekilde yer alabilir hatta bütün şekiller için en iç nokta olan yerde bulunabilir; çünkü o nokta, gerçekten de onların ortak merkezidir. Merkeze ulaşmak için farklı noktalardan hareket eden bütün yollar, gittikçe birbirine yaklaşarak fakat daima birbirinden ayrı kalarak biricik merkeze varıp orada birleşinceye kadar ilerler. Merkezden bakıldığında, gerçekten de bu yollar, her bir merkezden çıkan ve çembere doğru uzanan bir yığın yarıçap gibidir; çember üzerindeki çok sayıdaki nokta, bu yarıçaplar aracılığıyla ancak merkezle bir ilişki kurar.