Anadolu’nun bir kasabasında bir nalbant dükkanı görmüştük bir vakit, dükkan silme at nalı doluydu; ocağın başındaki belki yüz yaşındaki adam sürekli at nalı yapıp, ürettiklerini tezgaha diziyordu. Ama dikkat ettim o kasabada görünürde at yoktu, gelişen teknoloji at gereksinimini kaldırmıştı, motorlu araçlar dolanıyordu her yerde. Sorduk o yüz yaşındaki adama; Neden bu kadar çok nal yapıyorsun? diye, adamın yanıtı ilginçti. Buradaki tek nalbant benim, ben yapmazsam başka kim yapacak? ... Belli ki mesleğine karşı bir sorumluluğu vardı yaşlı nalbantın. Atsız köyün nalbantları için işsizlik kaçınılmazdır. Ama Yüz yaşındaki adam, mucize gerçekleştirmişti, hiç kullanılmayacağını bile, bile nal yapmayı inatla sürdürüyordu ancak tek bir kazancı vardı o nal yaptıkça mesleği de yaşamaya devam ediyordu. Biz bu dergiyi Atsız köyün işsiz nalbandı sloganıyla çıkarttık.