(…) Boşluk titriyordu.. İlk söylenişindeki hüzünlü sesi yitmişti. Can sıkıntısı dağılmış, hiçlik belirmeye başlamıştı. Hiçlik ilk söylenişinde hattat’a çocukluğundaki cibinlik altında uyuduğu, yani uyuyamadığı yaz gecelerinin Gulyabanilerini çağrıştırmıştı…