Çarşıda, bir gün, Babamla el ele yürüyorduk. Babamın arkadaşlarından biri Yaklaştı yanımıza. Selam verip lafladılar bir süre. Kahkahalar attılar konuşurken -Ne ayıp!- Bir ara bana dönüp: "N’aber küçük" diyerek gülümsedi. Oysa o amca bilmiyordu ki; Bana “N’aber küçük” denmesini, Hiç, hiç, hiç sevmiyorum!