İnsanlar neden ötekileştirir veya öteki görür birbirni? Böyle görmenin ontolojik (yaratılıştan gelen) bir temeli var mı acaba? İnanılan 'kutsal kitaplar' bu temayülü ne kadar besliyor ve destekliyor? Bu soruları tersinden sorarsak insanlar, Nazım Hikmet'in deyişiyle ''bir ağaç gibi tek ve hür ve bir orman gibi kardeşçesine'' birbirini ötelemeden, itelemeden ve ötekileştirmeden bir arada yaşamayı beceremez mi acaba? Bu sorulara idealizme veya romantizme kaçmadan müspet bir yanıt vermek çok zor, imkansız hatta.