Bana göre mutfak iyi bir terapi yeri. Mutfağa girerken her şeyi dışarıda bırakır, kendimi yemeğe verir ve üretime geçerim. Bir bakarım zaman su olup akmış, zihnimde dolaşan sorular yerini mutluluğa bırakmış. Bence yemek yapmak bir aşk. Hani derler ya “Yemek sevgiyle yapıldığı zaman daha lezzetli olur”… İşte gerçek bu! Yemeklere sevdanızı katmazsanız istediğiniz kıvamı ne yapsanız tutturamazsınız. Yemeklerimin üzerine yok, mutfakta kimse benimle yarışamaz, rakip tanımam gibi cümleler kurmadım bugüne kadar hiç. Üstelik sofralarımın yemeklerinin de, sohbetinin de lezzetine doyulmadığını bile bile... Zira bildiğim bir şey daha var ki, o da lezzetimin kaynağı aşkım...