Ardında bazen derin bir kederle bazen kalıbına sığmaz bir neşe ve yaşama aşkıyla; özgürce, kadınca ortaya koyduğu metinler bırakan Tezer Özlü, aramızdan erkenden ayrılan nevi şahsına münhasır bir kalem. Yaşamla ölüm arasındaki sınırlarda korkmadan gezinmiş, hep “gitmek, gitmek, gitmek, gitmek, gitmek...” istemiş, şehir şehir, ülke ülke dolaşıp eteklerinde biriktirdiği ne varsa gizli saklı demeden bazen fısıltıyla bazen çığlık çığlığa anlatmış, okurlarının hayatında yüreklendirici izler bırakmıştır.