Yerin ‘çektiği’ni herkes bilir de; ‘gökçekimi’nden haberdar olan azdır. Oysa, gök çeker. Hevamız, arzularımız ve adresini şaşırmış duygularımız nazarlarımızı ‘yere’ çekerken, ruhumuz bizi ‘gökçekimi’ne tâbi olmaya çağırır durmaksızın. Yaşadığımız bunca sıkıntının, bunca daralmanın, bunca bunalmanın sebebi, hevamız ve ruhumuz arasındaki bu gerilimdir. Gökçekimi, bu ‘gerilim’e, doğru tarafın yanında yer almak, şifa getirici bir neşter vuruyor. Bizi ‘yere çeken’, hatta yere mıhlayan düşünce ve yaşantılara bedel, melekûtla barışık, yüzü semaya ve esmâya dönük bir hayatın esintilerini ve ipuçlarını taşıyor dünyamıza...