Zamana ve mekana aidiyeti içinde dilin bireyselleşmesi yoluyla hayat ancak şeylerin birbiriyle ilişkisi içinde, yani yaşantı ilişkilerinden hareketle anlaşılır. Edebi estetik yaratma ve anlam süreci içinde, yeni­den kurgulanmış yaşantılar sayesinde belirsizin dün­yası, varoluşun imkânları insanlığın önünde açılır. Böylece kişi, kelimelere değil, varlığın ta kendisine nüfuz eder.