Bu zarif kitap, denizle ilgili metaforların evriminin ve eski Yunan’dan modern zamanlara kadar insan kültüründe izleyicinin rolünün izini sürüyor. Deniz, yaşam için kullanılanı en eski metaforlardan biridir ve Blumenberg’in gözlemlediği gibi, deniz yolculuğu, sıklıkla hayat yolculuğuyla karşılaştırılmıştır. Hepimiz gemi kazalarının bu yolculukta oynayabileceği rolü biliyoruz ve bazı durumlarda hepimiz başkalarının kazalarına şahit olmuşuzdur; ama güven içinde dururken yardım edebileceğimiz bir şey olmadığını da biliyoruz ve her durumda izleyici konumumuzu sürdürmek zorundayızdır. Blumenberg’in uçsuz bucaksız edebiyat bilgisi sayesinde, eski metinlerden ondokuzuncu yüzyıl hatıraları ve modern konuşmalara dek, insanların bu metaforlara verdikleri anlamları katman katman görüyoruz; ve böylece de normal ifade tarzlarının yapamadıklarını metaforların nasıl yapabileceklerini anlamaya başlıyoruz.