İngilizler için Şekspir ne ise bizim için de Fuzuli en az odur. Bir farkla ki, İngilizler, üniversiteleriyle, eğitim kurumlarıyla, özellikle adına kurdukları enstitüleriyle ona “millî bir hazine” gibi sahip çıkarlarken biz Fuzuli’yi tıpkı yaşarken olduğu gibi kendi hâline bırakışmışız. Şekspir üzerine yapılan çalışmalar, başlı başına bir kütüphane oluşturacak kadar zengin bir külliyata sahip iken bizim Fuzuli’miz gerçek değeriyle mukayese dahi edilemeyecek derecede az araştırılmıştır. Gerçi Fuzuli ve eserleri üzerine pek çok kitap, makale yazılmış, muhtelif bilimsel toplantılar da düzenlenmiştir, ancak Fuzûlî gibi “uçsuz bucaksız bir derya”nın heybet ve haşmeti yanında bunlar çok ama çok kifayetsizdir.