Fitne'yi kim telif etmiş, ne önemi var, ancak son zamanlarda benim en çok okuduğum kitaptır. Fitne, düşünmeye başlarken elimde, yazmaya oturduğumda masamdadır. Hep bakarım, hep şaşarım. Yaratmanın ve olmanın eşiğinde, yalnızca şaşma var. Sanki gizlidir. Ama zindana girişi serbesttir. Ranzamda hep Fitne buluyorum. Aslında ranzanın soğuk duvarından, sanki korkunun ikizleri, ya Kadın ya da Allah görünürler, bir tür ihtiyaçtırlar ve bende sadece Fitne olarak çıkıyorlar. Dokunmadan, okuyarak kurtuluyorum. Peki küremizde üniversite kaldı mı, tarihçi var mı, var, var olanları, siyaset teorisyenlerini, dış politika uzmanlarını, yanlışlarımı bulmaya, eksiklerimi göstermeye çağırıyorum. Çünkü, Fitne kalıcıdır, yanlışları ve eksiklikleri yazmayanlarındır. Uyarıyorum ve Silivri tonunda bağırıyorum.