Herşey kendi başına mefhum…Günler şerha şerha birbirini kovalamakta…Mahzun bir pazartesi gecesinin saat on iki buçuğu…Gece bile uykuda. Yalnız Cezmi Cezmen ayakta. Elini Sait Bey’in verdiği notları almış, odasında bir köşe senin bir o köşe benim dolaşıyordu. Arada da kendi kendine mırıldanıyordu ; ‘’Tüm şüpheleri üzerine çeken Kesik Mehmet mi, şu kenefçi kadın mı? Yoksa soruşturmadan korkup kaçan Deli Aziz mi ?