Bir erkek doğar, emekler, karnını doyurur, hayvanlık yapar, erkek olur. Şanslıları önce maskulist sonra feminist sonra da hümanist olur. Bunun dışındaki gelişim teorilerinin tamamı boş ve mesnetsizdir. Bir kadın ise gelişimin zirvesine doğar. Hümanisttir. Kimileri bozulur feminist olur, hayatı öğrenip küllerinden yeniden doğanlar hümanist zirveye geri döner. Tuncer Aktaş, ‘Feminist’te “Köpekbalığına benzeyen, bir şeyi kafaya taktıktan sonra o şeyi yaşam amacına dönüştüren ve nerede duracağını bilmeyen erkeklerin çok nitelikli mizah malzemeleri olduğunu düşünüyorum.” diyerek zinhar özel bir erkek kategorisinden bahsetmiyor, iddiasında o kadar kendine güveniyor ki bu tanımın bizzat erkek cinsinin tamamının tasviri olduğunu kanıtlarıyla ortaya koyuyor. Yazar şimdiki olgunlaşmamışlık seviyesine uygun olarak geçici bir mottoya da sahip ve bunu dillendirmekten hiç korkmuyor: “Beyler, düşünecek bir şey yok, feministlerin yanında olun, yakınında olun... Elbette şimdilik.”