ben bu hayatta karpuzun ortası hariç hiçbir şeyin ortasını sevemedim bir ekmeğin ucunu arar gibi hep uçlarda aradım sevmelerimi şişesini devirmiş kadehin son yudumunu sever gibi çayın da ilk yudumunu sevdim velhasıl halet-i ruhiyem hep aynı şehrin raksında sallandı o vapurların çıkardığı köpükleri ayran zanneden çocukluğumla cünun vadisine kaçıp kaybolmuşluğum arasında saflıkla deliliğe bulaşmış fayrap bir hayatta durul’duM