Yeni kentlerin yaratılması, Yakındoğu kültürlerinin siyasi anlatılarında ve mitlerinde ideolojik bir proje ya da ilahi bir müdahale olarak düşünülür ve kent mekânının toplumsal üretimi genellikle maskelenir. Ömür Harmanşah, bu kitapta, kent mekânlarının toplumsal bellek ve kimliği şekillendirdiğini, bu mekân kurma pratiğinin siyasi edim ve devlet gösterisi alanları olduğunu iddia ediyor. Geç demir çağında (MÖ 1200-850 c.) Asur ve Suriye-Hitit hükümdarlarının; kentlerin inşası, sulama kanalları yapımı, anıt dikme ve halk festivalleri düzenleme pratikleri etrafında gelişen resmi söylemini inceliyor.