Sıtkı Aras kitaba yansıyan ismi gibi gerçek bir beydir. Bu toprağın, bu şehrin sahiplerindendir. Paris’teki Remzi Oğuz Arık neyse Erzurum’da da Sıtkı Aras odur. İnsanları uyaran, yetişmelerine yardım eden, yol gösterendir. Çevresindeki arkadaş ve öğrencileri konumlandırır, önce kendi gönlünde sonra hayatta onlara görevler biçer. Sıtkı Bey’in belediye başkanı, milletvekilleri, bakanları, rektör, dekan ve öğretmenleri vardır. Bazen gözleri ile konuşur. Bazen elinizi eline alarak diğer eli ile tırnağınıza fiskeler vurarak sevgisini, duygularını belli eder. Asırların yükünü taşırcasına hüzün yüklüdür. Dergâh terbiyesi almış insan tavrındadır. Sessiz, kibirli denmeyecek bir vakara sahiptir. Tevekkül yüklüdür ama içinde her an patlamaya hazır bir sessiz isyanı taşır. Hane sahibi, misafirperverdir. Kırılgan, nâzik, müthiş bir takip fikrine sahiptir. Bidonlarla başladığı alabalık yetiştiriciliğini, modern bir tesise dönüştürmesi, onun dayanma gücü ve takip fikrindendir. Dost ve arkadaşlarının duygularını, düşüncelerini taşıyan bu kitap, hedefi olan ve ne yapacağını bilen bir kişinin, bütün imkânsızlıklara rağmen, neleri başardığını da gösteren bir belgedir.