Titreyen bedenimizle, kızarmış al yanaklarımızla tarifi olmayan bir yaşam serüveni içine girerken ömrümüz, gittiğimiz yollar bizi çok uzaklara götürürken, hücrelerimiz kanar durur. Yaşanılan eylemler insanın ruhunu okşamıyorsa, fazla söze gerek kalmadan, kelimeler kifayetsizleşir. Birçok cümlenin arasında sıkışan hüzün gözyaşlarının akmasıyla, huzur kapısının erimesi kaçınılmaz olur. Tan vakti, yaşlı umutsuz gözlerle güne uyanırken, âdeta yüreğimizden bir parça kopar, sarsılır bedenimiz. Hayallerimiz hançer darbeleriyle kırılır, içimiz- de yeşeren gülümüz solar. Birden kuru bir gül yer- leşir ağlamaklı yüreğimize. İçimizdeki gülün kurumasıyla, mutluluğumuza hastalık bulaşmış olur. Bazen; değer vermenin de acısını yaşar yürekler. Güven, giz dolu sevgilerin en büyük anahtarı olur. Yüreğinizi güzel kalplere açın, ruhları kirli olmayanlardan vefalı olsun.