Edebî eserde muhtevâ, takdim ve yapı, bir bütün olarak okuyucuya ulaşırken, daha önce örneğini görmediğimiz orijinal bir terkibe kavuşur. Bu terkip, parça bütün ilgisi ile çözülmeye gayret edilir. Bütünü ek yerlerinden ayırmakla eş değer sayacağımız tahlil çalışmalarında, soyut bir düzlemin parçalanamaz bütünlüğü ile karşılaşırız ki, olmayana ergi metodu ile, bir edebî eseri, sanki muhtevâ, takdim, yapı gibi parçalardan ibâretmiş gibi düşünürüz.