Sevgili kalemim bir gün bu adamla karşılaşırsan, ona Don Quijote'nin yorgun ve çürümüş kemiklerini rahat bırakmasını; ölülere göstermek zorunda olduğumuz saygıyı gözetmeyerek, onu tabutundan çıkarıp Eski Kastilla'ya götürme gaddarlığını yapmamasını söyle. Gezgin şövalyelerin yaptığı işleri komik düşürmek için, ölmeden önce çıktığı, İspanya'da ve İspanya dışında her yerde yeniden yetmişe herkesin keyifle okuduğu iki sefer yeter de artar. Kalemim, sana fenalık etmek isteyenlere hoş öğütler verirsen Hristiyanlığın gereklerine uymuş olursun; ben de çektiğim acıların karşılığını göreceğim. Çalışmalarımın karşılığını alacağım; tek arzum sadece düş gücüne dayanan bu anlamsız şövalye romanlarının değerini azaltmaktı; benim gerçek Don Quijote'min hikayesinin yayımlanışından sonra bu düşüncenin gerçekleştiği ve şövalye romanlarının değerlerini giderek kaybettikleri anlaşıldı; bana kalırsa, yakında iyice ortadan kalkacaklardır. Hoşçakalın!