XI. yüzyıl Türk dünyasının derleme dayalı sözcüklerinden oluşmuş Dįvānü Lüġāti’t-Türk, Türkçenin söz konusu döneminin bir bütüncesini isim, fiil ve yardımcı sözcükler bağlamında ele almış, bu bütünceyi oluşturan söz varlığının birbiriyle ilişkisini ortaya koyan söz dizimi için de önemli bir kaynak olarak da günümüze ulaşmıştır.