Yoklukta rüzgâr tozlu eser; Tozlu yollar birbirini keser. …Bu zayıf çirkin adam nasıl güzel gülmüştü. Her şeyi, bozkırı, Çin’i, atasını, obasını unutarak güldü. Şaman yere bir örtü serdi. Koluna Gök için kırmızı, Yer için beyaz ve Yerin Altı için siyah çaput bağladı. …Bugün ne güzel gülümsemişti örgü şalları denerken. Böyle cesur, yaşam dolu bir kadının böyle korkmasına içerliyor, onu korumak, destek olmak istiyordu. Hiç kimse içindeki insanın duygularına uymadan yaşayamaz, er ya da geç duyguların ağır basacak. Önemli olan kaderini keder etmeden yaşamak, hayatta kalmak, mücadele etmektir. ..Sonra lise yıllarındaki ışıltılı gülümsemesi ile doktorun yüzüne baktı. Çocuk olursun hiçbir şeyi düşünmeden yaşamayı seversin, belki yaşar, büyürsün. Ya da büyümüşsündür, birini, bir şeyi çok sever ölümü umursamazsın, belki yaşarsın.