Devlet Baba’nın şefkatli, güçlü kollarına-çatısına gel de güvenme. Yoksulların varoşların sırtını dayadığı dağlar, kaleler. Aslında zengin, varlıklının vergi borçlarını bir çırpıda silen, bankalara buyur eden, boşaltan kapitalistlere dünya vizesi veren, küresel hukukta uzaya yürüyen bir devri âlemde, işsiz babalar ocaklarına ekmek götüremediklerinde, sancılı aç gecelerin tek kurtuluş yolu Baba ocağı. Bacası tütmüyorsa Devlet Baba'nın kapıları, mor çatılar, yuvalar, aş evleri, cami avluları, yatır babalar. Telli baba. Oruç baba ve hatta son kurtuluş, yükseliş yılları; İnci baba. Mercan Baba. Hani yoksuldu, perişandı, çocuklarına bakamıyordu ama sıradan babaydı. Biraz şakayla İskele babasıydı. Ama babadır... Darda kalınca babalar da babalara sığınırdı.