İştahsız, hiçbir şey yemiyor. İştahsız, hiç sebze-meyve yemiyor. İştahsız, hiç kahvaltı yapmıyor. İştahsız, çok çabuk doyuyor. İştahsız, ağzında tutuyor, yutmuyor. İştahsız, hiç acıktım demiyor. İştahsız, çok yemek seçiyor. İştahsız, zorlarsam kusuyor. İştahsız, asla katı besin yemiyor. İştahsız, hep süt içmek istiyor. İştahsız, çiğnemeyi bile bilmiyor. İştahsız, çiğniyor ama yutmuyor. İştahsız, çok yavaş yiyor. İştahsız, hiç süt içmiyor. Sorunlarınız bunlar mı? Yoksa, çocuğunuz tabak gördüğünde ağlamaya mı başlıyor? Kaçıp saklanıyor da olabilir. Belki de daha büyükse “Ben tokum, yemeyeceğim!” diyordur. Ailece sosyal ortamlarda yemek yiyebiliyor musunuz? Şöyle rahatça, hırgür çıkmadan? Ya evde? Öğün saatlerinde ne yapıyorsunuz? Yemek vakti yaklaşıyor diye korkuyor musunuz yoksa? Niye yemiyor bu çocuk? Ne geldi sizin başınıza böyle? İştahsız dediğimiz bu çocukların dertleri ne? Neden yemiyorlar? Acıkmadıkları için mi? Yoksa acıktıkları halde mi yemiyorlar? Peki ama neden? Bütün bu soruların cevaplarını, bu kitapta yazdım. Ben, bilgi-deneyim-sevgi ve sabır ile yazdım. Okuyun, siz de bilgi-deneyim-sevgi ve sabır ile çözeceksiniz.