Kahramanları sürekli hareket halinde olan bir kitap. Ders verenler, tavşan avına çıkanlar, ölümle pençeleşenler, odasına kapanıp ağlayanlar, Tanrı’yla konuşanlar, aşık olanlar... Herkes okurun yanında günlük hayatına devam ediyor. Ona ailedenmiş gibi davranıp kendini yabancı hissetmemesini sağlıyor. Hele Tolstoy, bir an bile yalnız bırakmıyor okuru. Eve girip çıkanlar hakkındaki düşüncelerini, hattâ yiyeceği bir dondurmayı bile paylaşıyor. Kahramanların diriliğine, olayların sunuluşuna bakılırsa bu bir hikâye kitabı. Bir çocuğun dünyasına, yetişkin bir insanın muhakeme ve tahlil gücüyle yaklaşma özelliğine bakılırsa bu bir pedagoji kitabı. Ama aslında bir hatırat. Kullandığı dil ve üslup sayesinde sadece olay aktarımından ibaret olmayan gerçek bir hatırat. Tolstoy’un çocukluk hatıratı.