Günümüzde çocuğa bakış açısı değişme yolunda olsa da yetişkinler hâlâ çocukların farklı ölçüleri, kendilerine özgü gereksinimleri ve hakları olduğunu genellikle düşünmezler. Oysa çocuk küçük olsa da kendi bütünlüğü olan kusursuz bir varlıktır. Çocuk asla tamamlanmamış bir yetişkin değildir. Çocukluk ise, onun bedensel, fikirsel, duygusal, sosyal, kültürel ve ahlâkî gelişiminin eşsiz bir evresidir. Ne var ki, toplumda çocuğun kendine özgü hakları ve gereksinimleri konusunda yeterli bir bilinçlenme bulunmadığı için bunların uygulamaya geçirilmesi gerçekleşememektedir. Yetişkinler çocuğun kendi özelliklerinden doğan gereksinimlerine, haklarına saygı göstermelidirler. Bunun için çocuğu tanımalı ve onun mutlu olacağı, çocukluğunu doyasıya yaşayacağı bir dünya oluşturmak için samimî olarak çaba harcamalıdırlar. Yetişkinlerin böyle bir tutum kazanabilmeleri için çocuğun haklarını öğrenmeleri ve bunları uygulamaya koymaları gerekir.