- Bir kitap yaz, dedi. Adı Nur’u Öldürmek olsun. - Ne biçim isim, dedim. Hiç Nur’u Öldürmek diye kitap olur mu? - Neden olmasın? dedi. Adliyede dosya başlığı oluyor ya. - Sen, dedim, tuhaf kılıklı bir Yahudi’sin. Beni de deli zırvası dinleyen acemi bir psikanalist addederler. Ben kendimi psikanalist sandığımdan değil, onlar seni deli sandığından... - Çocuk, dedi, delilerin aslında deli olmadığını bilmeseler buraya kapatırlar mı hiç? - Aklıma bir fikir geldi ama, dedim. Kitabın kapağına roman ibaresi düşersek, o zaman olabilir bak. O zaman en baştan kendimin yalancısı olurum. - Çok safsın, dedi. Gerçekle yalanı ayırt edecek kadar hem de. - Buğu, dedim. İsmi Buğu olabilir. En çok bana çocuk demesini sevmiştim. Aklımdan geçenleri nasıl okudu, bilmiyorum. - Çocuksun da ondan, diye mırıldandı.