Belki bir gün ortak bir yalnızlıkta buluşuruz seninle. Bir vapurun buğulanmış penceresinin kenarında yahut bir otobüsün titrek seyrinde... Dünyanın ne kadar küçük olduğundan ya da havaların artık soğumaya başladığından bahsederiz. Belki bir gecenin nemli karanlığında iki çay içeriz, belki de bir sokakta karşılıklı susarak yürürüz. Bakarak Kız Kulesi’ne, dalgaların ritminde takılı kalırız. Herkesin yaptığı gibi bilmem kaçıncı defa Kız Kulesi’nin hikâyesini anımsarız. Tuhaf bir durum yaşar, neden buradayım, deriz. O an birbirimizden ne kadar uzaklaştığımızı fark ederiz. Zamanın her şeyi nasıl da yok ettiğini daha iyi anlarız. Belki bir gün karşılaşırız ve daha önce hiç karşılaşmamış gibi geçer gideriz.