Bir türlü anlaşamamışlar… Gel zaman, git zaman bir sarsıntı, bir rahatsızlık sık sık yok­lar olmuş ikisini de. Karanlık bir yola doğru çekildiklerini fark etmişler. Doğum vakti gelmiştir artık. Yapacak bir şey yoktur. Çaresiz­dirler. Bir meçhule, bir karanlığa doğru gidecekler! Önce birincisi kaymış aşağılara, kaybolup gitmiş. Geride kalansa, kardeşinin arkasından hüzünle mırıldanmış: “Artık demir almak vakti gelmişse zamandan, Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan… Birçok gidenin her biri memnun ki yerinden, Birçok seneler geçti dönen yok seferinden!” Ve kendisi de o yolculuğa hazırlanmaya başlamış. Fakat aklında hep önden giden arkadaşının bıraktığı kuşku varmış! Doğumdan sonra hayat var mı acaba?