Çarşıda hiç kadın yoktu. Bir iki görünen de yabancıydı. Babam esnafın birine sordu: - Çarşıda hiç kadın yok. Neden acaba? Adam kasılarak baktı: - Amca burda temiz aileler dışarı çıkmaz. Geldiğim yerde kadınların hayatı çarşıya kadar uzanmazken, burdaki kadınların alabildiğine özgür olması insanı sersemletiyordu. Oysa aynı ülkede doğmuşlar, aynı insanlar tarafından yönetilmişlerdi... Bu kitabı yazarken kırk yıllık zaman diliminde kayboldum. Zaman zaman yıllar düze çıksa da çoğu zaman girdaplarda nefessiz kaldım. Herşeyi doğru yazmaya çalışsam da, elimde hep bir törpünün olduğunu farkettim. Özgürlüğümü darbelerde unutmuşken, yüreğimi korkularla büyütmüştüm. -Hatun Ateş Kurt-