Dinle ey... kapkara gecelerin dikenli, taşlı yollarında şafak yolcusu! Hakikat vurgunuysan güneşin; yokuşlar korkutmasın, ışığının zerresinden titreyen yarasaların ölüm çığlıkları ürkütmesin seni. Yürü! Dağlar, taşlar tempo tuttursun; cihan dinlesin ayak sesini. Ve bil ki; bu gidişin ne ilkisin sen, ne de sonuncusu. Önünde, sana rehber nice yıldızlar; ardında, seherlerin ıslak ışıklarını yudumlamaya hasret ve yüreği yanık bir nesil; yolunda, bu kutsal yürüyüşün için selama durmuş yüce ruhlar...