Hapislik, çocukluğum ve gençliğim içiçe geçiyor ve bizi kıskıvrak yakalamış bugünkü Zaman‘a, insansız, donuk, kaskatı Zaman‘a hiç benzemeyen bambaşka bir Zaman‘da kolan vurmaya başlıyorum: Anacığım şarkı söylüyor Yma Sumac‘I aratmayan sesiyle. Teyzeler, halalar, yeğenler arasında sevinçlerle sarmalanmış o tasasız, o mutlu çocuğu, o güleç delikanlıyı, o Orhan Suda‘yı görüyorum.