Bazı insanların vicdanı vardır, içleri acır; sessiz kal(a)mazlar, görmezden gel(e)mezler. Yol ayrımlarında tereddüt etmezler, bir kişilik edinme kaygısı güderler, sürüklenmezler, tavır alırlar. Hayatlarının merkezinde bir tek kendileri yoktur, ötekini içerme bilgisini edinmek için çaba gösterirler, yorulurlar.... Uçurumun kenarında yaşarlar... Tarihin sonu ya da çıkar kişisinin doğasında var; her şey alınıp satılabilir söylemi değer in yerini fiyat a bırakmasına neden oldu.. Artık bir tek ben ve sahip olduklarım var! Oysa hayattaki o karanlık uçuruma gözümüz iliştiğinde elimizi tutacak birilerini aryor; adalet, eşitlik, özgürlük istiyor; geleceğimiz hakkında söz sahibi olmak- kendimizi gerçekleştirmek istiyoruz;. Seçimlerimizin fiyatını değil, bedelini ödüyor, acı çekiyoruz.