Nefes alacak halim yokken, nefes olacaklarım vardı. Müebbet ömür biçilmişçesine, kendi hakkımda hüküm veremiyordum. Sayılı günler olan hayattan, sonsuz mutluluk bekledim. Oysa sonsuzluk garanti edilemezdi. Bu yüzden hayatta güvenmediğim tek şey; yarınlarımdı. Şimdi, gün yüzü görmemiş hayallerime akıyordu gözyaşlarım, yarınlarım için ağlıyordum. Müebbet yarınlarım… Bazen yarım kalmışlıklarımız gerçeğimiz olur. Bazen de tek gerçeğimiz kendimize söylediğimiz yalanlardır. Temizliğine aldanmayın, beyaz renkten her şey olur. Başörtü de olur duvak da, gelinlik de olur kefen de, en acısı da Beyaz Yalan olur… Tehlikeli renktir beyaz. Zelal'in duygularını damla damla yüreğinize düşürecek, soluk soluğa okuyacağınız farklı bir Demet Kaytan romanı...